Mal, ev, mevki, araba, iş, gelir, satın almak, hep satın almak, tüketmek…Sonra da bağımlı hale gelmek, günlük işlerden sonra dinlenmek, hafta sonu gezintiye çıkmak, kısacası zamanın Yusuf’u olamayan için, kendini tümüyle gaflete bulanmış, kuruntuya boğulmuş bir aldanış dünyasına kaptırmak vardır işin ucunda.
Eğer aklı, yeteneği, makam hırsı varsa, toplumu için faydalı olmayı diliyorsa, önce önemli birisi (!) olmalı bir mevki kazanmalıdır. Örnek işçi, örnek çiftçi, müdürlüğe yükselen bir memur, doktor, mühendis olmalıdır. Ondan sonra iş işten geçip, üstün konuma ve emretme durumuna geçtiğinde işçiyi kafasından silmelidir. Artık onun Yusuf olmasını nasıl beklersin?
