Mustafa arabadan indi, aksayarak tozlu yolda ilerledi. Düşmanın durmak bilmeyen top ateşi altında her taraf sarsılmadaydı.
Mustafa ne görmüştü acaba?
Arkadaşları elleri tetikte bir yandan onu izlerken, bir yandan da dikkatle etrafı tarıyor, ama hiçbir şey göremiyorlardı.
Mustafa neredeyse insan boyuna ulaşan vahşi çalılıklara yaklaştı.
Top mermilerinin kaldırdığı yoğun toprak bulutu çalılara da sinmişti. Tozlu çalılar arasında bir kızıl gül göze çarpıyordu.
Adeta gülümsüyor gibiydi.
Mustafa şefkatle kızıl gülü okşayıp öptü:
— Şuna bak hele! Bunca top yağmuru altında nasıl sapasağlam kalabildin sen? Rengin de pek muhteşem!..
