Peygamberimizin ahlakından birisi de Müslümanları eğitirdi ve terbiye ederdi. Ancak baskı ile ve güç kullanarak değil. Tevazu ile yapardı bunu.
Bir gün bir kişi Peygamberin yanına geldi. O’nun tam önünde durduğu zaman, bir anda onu bir ürperti ve korku sardı.
Peygamber bu durumu fark edince, o kişiye şefkat gösterdi ve şöyle dedi:
“Korkma! Kesinlikle ben bir padişah değilim ve ben Kureyşli bir kadının oğluyum ve O sadece kuru ekmek ve kuru et yiyordu.”
Peygamberimiz rahmet peygamberidir. O, insanlara zalim yöneticilerin yaptığı gibi, güç kullanmazdı, korkutmazdı ve eziyet etmezdi.
Peygamberimiz bu yüce ahlakı ile güvenilirliği, sevgiyi ve saygıyı toplum içinde yaygınlaştırmayı istemiştir. Hak sahibinin hakkını savunmayı ve ezilenin yanında olmayı öğütlemiştir.
