Hasan b. Ali (a.s), kendi zamanındaki insanların en abidi, en zahidi ve en üstünü idi. Hac yapmak istedi ğinde yaya olarak, birçok zaman da yalın ayak hacca giderdi . Ölümü hatırladığında ağlardı; mezarı hatırladığında ağlardı; yeniden dirilip mahşere gelmeyi hatırladığında ağlardı; sırattan geçişi hatırladığında ağlardı ve (hesap vermek için) Allah'ın huzuruna varmayı hatırla dığında çığlık atıp bayılırdı! Namazına durduğunda, kendini İzzetli ve Yüce Rabbi'nin huzurunda gördüğün den dolayı eklemleri titrerdi. Cennet ve cehennemi hatırladığında, yılan sokmuş kimse gibi kıvranırdı; Allah'tan cenneti ister ve cehennem ateşinden O'na sığınırdı. Allah'ın kitabından " Ya eyyuhellezine amenu "(Ey iman edenler...) hitabını okuduğunda; "Lebbeyk Allahumme lebbeyk (Allah'ım! Emrine hazırım.)" derdi. Her hâlinde Allah'ın zikri ile meşgul olduğu görülürdü. İnsanların en doğru ve en fasih konuşanıydı.
